Υπάρχουν ορισμένα ερωτήματα που καλό θα είναι να τεθούν στον κόσμο πριν μπείτε στη διαδικασία της κουβέντας για βελτίωση του προτύπου διάνοιξης και συντήρησης αναρριχητικών διαδρομών.
Χρειαζόμαστε ένα πρότυπο διάνοιξης και συντήρησης διαδρομών;
Πως δημιουργήθηκε η ανάγκη να συντάξουμε το πρότυπο;
Μήπως η λύση δεν είναι η θέσπιση κανόνων αλλά το πρόβλημα πηγάζει από την έλλειψη παιδείας?
Άποψη μου είναι πως ναι, πρέπει να μπουν ορισμένοι κανόνες κυρίως στην αθλητική αναρρίχηση και στη συντήρηση παραδοσιακών διαδρομών. Αυτοί οι κανόνες θα πρέπει να διασφαλίζουν το χαρακτήρα της κάθε διαδρομής και όχι να τον αλλάζουν. Οι διαδρομές δεν είναι κτήμα του ανοίξαντα αλλά οφείλουμε να σεβαστούμε την κρίση του, το ύφος και το χαρακτήρα που αυτός θέλησε να δώσει στις διαδρομές. πχ*
Είναι πολύ μεγάλη κουβέντα το όλο θέμα και δε θέλω να σας κουράσω με σκόρπιες σκέψεις και απόψεις, για αυτό και θα αναφερθώ σε ορισμένα σημεία του προτύπου που θεωρώ λανθασμένα και ασαφή.
Όσον αφορά τον πρόλογο του προτύπου, θα ήθελα να σχολιάσω πως είναι πολύ σχετικό αυτό που έχει ειπωθεί. Τι είναι σωστό και τι λάθος; Ποιος το ορίζει αυτό; Πολλές φορές αυτό που εσείς θεωρείτε σωστό, εγώ σας λέω πως ευνουχίζει τον ειρμό του σκαρφαλώματος και τότε είναι που εκμηδενίζετε η όλη ουσία και η ευχαρίστηση που μας προσφέρει η αναρρίχηση. πχ**
1.13. Περί chipping. "Συνιστάται να αποφεύγεται" τι θα πει συνιστάται; Οτι δε σας αρέσει, αλλά όποιος θέλει να σκαλίσει πιασίματα μπορεί να το κάνει; Πρέπει να είστε πιο σαφείς σε αυτά τα θέματα.
3. "Διαδρομές περιπέτειας". Από πότε μετονομάζουμε τις παραδοσιακές διαδρομές σε διαδρομές περιπέτειας;
3.1 "Οι διαδρομές περιπέτειας … δεν προσφέρουν προστασία από σοβαρό τραυματισμό καθ' όλο το μήκος τους". Οι σπορ διαδρομές δηλαδή μπορούν να μου προσφέρουν προστασία; Οι παραδοσιακές διαδρομές (περιπέτειας) δεν προσφέρουν προστασία στην περίπτωση που ο αναρριχητής δεν γνωρίζει να χρησιμοποιεί σωστά τον εξοπλισμό του. Το ίδιο ισχύει και στη σπορ αναρρίχηση, οπότε άκυρος ο χαρακτηρισμός. Είμαι σίγουρος πως όλοι είδατε το βίντεο με την πτώση αναρριχητή στην Κάλυμνο.
3.5 "τα καρφιά δεν πρέπει να θεωρούνται μόνιμες ασφάλειες..", αλλά να θεωρούνται τι; "... αυτές δεν συνιστάται να τοποθετούνται εκεί που ήταν τοποθετημένα τα καρφιά, συνιστάται να τοποθετούνται εκεί που χρειάζονται"! Αυτό είναι αστείο έως παράλογο. Προφανώς τα καρφιά είναι μόνιμες ασφάλειες και στην ανανέωση τους αν δε μπορεί να ξαναμπεί καρφί στο ίδιο σημείο ή δίπλα, μόνο τότε θα αντικατασταθεί με βύσμα στο πιο κοντινό και ασφαλές σημείο με το παλιό καρφί.
Όσον αφορά το κεφάλαιο 4. Καταλαβαίνω πως στο κεφάλαιο αυτό προσπαθήσατε να βρείτε ένα τρόπο μέσα απ τον οποίο θα διασφαλίζεται η σωστή οργάνωση ενός πεδίου. Ωστόσο η συγκρότηση επιτροπών, "προσλήψεις" τεχνικών διευθυντών και οι επιβλέψεις εργασιών μέσω της ΕΟΟΑ είναι κάτι που αφήνει τις κακές γλώσσες να παίρνουν φόρα και να λένε πως όλα γίνονται προς όφελος των οδηγών βουνού. Προφανώς και πρέπει να υπάρξει ένας έλεγχος ή πιο σωστά μια καθοδήγηση και αυτό μπορεί η ΕΟΟΑ πολύ εύκολα να επιτύχει με μια σχολή διάνοιξης και συντήρησης αναρριχητικών πεδίων και διαδρομών. Δε μπορείτε όμως να αποκλείσετε ανθρώπους που έχουν χύσει πολύ αίμα, ιδρώτα και χρόνο στα βράχια από αυτή τη διαδικασία. Ευκαιρία σας να αποδείξετε με την παραπάνω κίνηση πως ο σκοπός δεν είναι "να τα πάρουμε" αλλά να προσφέρουμε.
4.4 Με το χαρακτηρισμό “εθελοντές αναρριχητές” δηλώνετε ξεκάθαρα πως σε περίπτωση που υπάρξουν εργατικά κονδύλια για τη διάνοιξη νέων πεδίων αυτά θα καταλήξουν στις τσέπες των (συγνώμη για το χαρακτηρισμό αλλά δε κρατιέμαι) πιστοποιημένων λαμόγιων της ΕΟΟΑ. Αν πραγματικά σας ενδιαφέρει η προσφορά στην αναρριχητική κοινότητα τότε όλοι εσείς οι πιστοποιημένοι αρμόδιοι θα πρέπει να είστε οι πρώτοι που θα εργαστούν αφιλοκερδώς, προτού ζητήσετε το ίδιο κι από τους εθελοντές αναρριχητές, όπως το θέτετε, που στο κάτω-κάτω της γραφής μπορεί να βγάζουν και το μεροκάματό τους. Ιδιαίτερα μάλιστα αν αναλογιστεί κανείς ότι από τέτοια έργα ο δικό σας επαγγελματικός κλάδος ωφελείται άμεσα.
4.4 "Οι αναρριχητές που εθελοντικά προσφέρονται να ανοίξουν διαδρομές συνιστάται να μπορούν να το κάνουν εφόσον πληρούν τα κάτωθι … ". Εγώ δηλαδή που δε τηρώ το παρόν πρότυπο μιας και έχω σκαλίσει στο παρελθόν πιασίματα, έχω ανοίξει δεκάδες διαδρομές με πρώτη ασφάλεια άνω των 3 μέτρων αποκλείομαι από τη διαδικασία συντήρησης κι ας έχω βάλει κοντά χίλια βύσματα στα βράχια;
Χρειαζόμαστε ένα πρότυπο διάνοιξης και συντήρησης διαδρομών;
Πως δημιουργήθηκε η ανάγκη να συντάξουμε το πρότυπο;
Μήπως η λύση δεν είναι η θέσπιση κανόνων αλλά το πρόβλημα πηγάζει από την έλλειψη παιδείας?
Άποψη μου είναι πως ναι, πρέπει να μπουν ορισμένοι κανόνες κυρίως στην αθλητική αναρρίχηση και στη συντήρηση παραδοσιακών διαδρομών. Αυτοί οι κανόνες θα πρέπει να διασφαλίζουν το χαρακτήρα της κάθε διαδρομής και όχι να τον αλλάζουν. Οι διαδρομές δεν είναι κτήμα του ανοίξαντα αλλά οφείλουμε να σεβαστούμε την κρίση του, το ύφος και το χαρακτήρα που αυτός θέλησε να δώσει στις διαδρομές. πχ*
Είναι πολύ μεγάλη κουβέντα το όλο θέμα και δε θέλω να σας κουράσω με σκόρπιες σκέψεις και απόψεις, για αυτό και θα αναφερθώ σε ορισμένα σημεία του προτύπου που θεωρώ λανθασμένα και ασαφή.
Όσον αφορά τον πρόλογο του προτύπου, θα ήθελα να σχολιάσω πως είναι πολύ σχετικό αυτό που έχει ειπωθεί. Τι είναι σωστό και τι λάθος; Ποιος το ορίζει αυτό; Πολλές φορές αυτό που εσείς θεωρείτε σωστό, εγώ σας λέω πως ευνουχίζει τον ειρμό του σκαρφαλώματος και τότε είναι που εκμηδενίζετε η όλη ουσία και η ευχαρίστηση που μας προσφέρει η αναρρίχηση. πχ**
1.13. Περί chipping. "Συνιστάται να αποφεύγεται" τι θα πει συνιστάται; Οτι δε σας αρέσει, αλλά όποιος θέλει να σκαλίσει πιασίματα μπορεί να το κάνει; Πρέπει να είστε πιο σαφείς σε αυτά τα θέματα.
3. "Διαδρομές περιπέτειας". Από πότε μετονομάζουμε τις παραδοσιακές διαδρομές σε διαδρομές περιπέτειας;
3.1 "Οι διαδρομές περιπέτειας … δεν προσφέρουν προστασία από σοβαρό τραυματισμό καθ' όλο το μήκος τους". Οι σπορ διαδρομές δηλαδή μπορούν να μου προσφέρουν προστασία; Οι παραδοσιακές διαδρομές (περιπέτειας) δεν προσφέρουν προστασία στην περίπτωση που ο αναρριχητής δεν γνωρίζει να χρησιμοποιεί σωστά τον εξοπλισμό του. Το ίδιο ισχύει και στη σπορ αναρρίχηση, οπότε άκυρος ο χαρακτηρισμός. Είμαι σίγουρος πως όλοι είδατε το βίντεο με την πτώση αναρριχητή στην Κάλυμνο.
3.5 "τα καρφιά δεν πρέπει να θεωρούνται μόνιμες ασφάλειες..", αλλά να θεωρούνται τι; "... αυτές δεν συνιστάται να τοποθετούνται εκεί που ήταν τοποθετημένα τα καρφιά, συνιστάται να τοποθετούνται εκεί που χρειάζονται"! Αυτό είναι αστείο έως παράλογο. Προφανώς τα καρφιά είναι μόνιμες ασφάλειες και στην ανανέωση τους αν δε μπορεί να ξαναμπεί καρφί στο ίδιο σημείο ή δίπλα, μόνο τότε θα αντικατασταθεί με βύσμα στο πιο κοντινό και ασφαλές σημείο με το παλιό καρφί.
Όσον αφορά το κεφάλαιο 4. Καταλαβαίνω πως στο κεφάλαιο αυτό προσπαθήσατε να βρείτε ένα τρόπο μέσα απ τον οποίο θα διασφαλίζεται η σωστή οργάνωση ενός πεδίου. Ωστόσο η συγκρότηση επιτροπών, "προσλήψεις" τεχνικών διευθυντών και οι επιβλέψεις εργασιών μέσω της ΕΟΟΑ είναι κάτι που αφήνει τις κακές γλώσσες να παίρνουν φόρα και να λένε πως όλα γίνονται προς όφελος των οδηγών βουνού. Προφανώς και πρέπει να υπάρξει ένας έλεγχος ή πιο σωστά μια καθοδήγηση και αυτό μπορεί η ΕΟΟΑ πολύ εύκολα να επιτύχει με μια σχολή διάνοιξης και συντήρησης αναρριχητικών πεδίων και διαδρομών. Δε μπορείτε όμως να αποκλείσετε ανθρώπους που έχουν χύσει πολύ αίμα, ιδρώτα και χρόνο στα βράχια από αυτή τη διαδικασία. Ευκαιρία σας να αποδείξετε με την παραπάνω κίνηση πως ο σκοπός δεν είναι "να τα πάρουμε" αλλά να προσφέρουμε.
4.4 Με το χαρακτηρισμό “εθελοντές αναρριχητές” δηλώνετε ξεκάθαρα πως σε περίπτωση που υπάρξουν εργατικά κονδύλια για τη διάνοιξη νέων πεδίων αυτά θα καταλήξουν στις τσέπες των (συγνώμη για το χαρακτηρισμό αλλά δε κρατιέμαι) πιστοποιημένων λαμόγιων της ΕΟΟΑ. Αν πραγματικά σας ενδιαφέρει η προσφορά στην αναρριχητική κοινότητα τότε όλοι εσείς οι πιστοποιημένοι αρμόδιοι θα πρέπει να είστε οι πρώτοι που θα εργαστούν αφιλοκερδώς, προτού ζητήσετε το ίδιο κι από τους εθελοντές αναρριχητές, όπως το θέτετε, που στο κάτω-κάτω της γραφής μπορεί να βγάζουν και το μεροκάματό τους. Ιδιαίτερα μάλιστα αν αναλογιστεί κανείς ότι από τέτοια έργα ο δικό σας επαγγελματικός κλάδος ωφελείται άμεσα.
4.4 "Οι αναρριχητές που εθελοντικά προσφέρονται να ανοίξουν διαδρομές συνιστάται να μπορούν να το κάνουν εφόσον πληρούν τα κάτωθι … ". Εγώ δηλαδή που δε τηρώ το παρόν πρότυπο μιας και έχω σκαλίσει στο παρελθόν πιασίματα, έχω ανοίξει δεκάδες διαδρομές με πρώτη ασφάλεια άνω των 3 μέτρων αποκλείομαι από τη διαδικασία συντήρησης κι ας έχω βάλει κοντά χίλια βύσματα στα βράχια;
Τέλος δύο παρατηρήσεις που δεν αφορούν το πρότυπο κάθε αυτό αλλά καλό θα είναι να ειπωθούν.
Φιλικά
Χρήστος Τσούτσιας
* Σας πληροφορώ πως οι διαδρομές του Ρούσσου αν και αραιοσφαλισμένες, ήταν είναι και θα είναι μεγάλο σχολείο για όλους εμάς τους Αθηναίους. Παρόλα αυτά η γκρίνια και τα παράπονα πολλών έκαναν ακόμη και τον ίδιο να φέρει τις διαδρομές του στα μέτρα και τις προτιμήσεις των περισσότερων αλλάζοντας ασφάλιση σε αρκετές από αυτές.
** Μια από τις πιο έντονες εμπειρίες μου στη σπορ αναρρίχηση ήταν σε διαδρομή στην Κάλυμνο που ο οδηγός έλεγε χαρακτηριστικά “δε συνιστάται, επικίνδυνη διαδρομή”. Οι μακρινές και προβληματικές ασφάλειες μου χάρισαν μια αξέχαστη εμπειρία δίχως να αισθανθώ ότι κινδυνεύω. Ναι θα μπορούσα να κινδυνέψω αν δεν ήξερα να πέφτω και αν ο ασφαλιστής μου δε γνώριζε να ασφαλίζει σωστά. Όλα τριγύρω, μου φαινόντουσαν λάθος και νόμιζα πως ήμουν εκεί ακριβώς που έπρεπε να είμαι. Το σχόλιο στον οδηγό προφανώς και το είχε γράψει οδηγός βουνού και ένας εκ των εισηγητών του προτύπου. Αυτός που τελικά εκμηδένισε την εμπειρία μου ξηλώνοντας τα βύσματα από τη διαδρομή, δημιουργώντας 3 νέες στα πρότυπα της νέας εποχής και στο χαρακτήρα του πεδίου.
- Πρέπει να λάβετε σοβαρά υπόψη σας την ένταξη μαθημάτων ιστορίας σε όλες τις σχολές ορειβασίας και αναρρίχησης. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζει ο νέος ανερχόμενος αναρριχητής την ιστορία, να μάθει πως ξεκίνησαν όλα, πάνω σε ποιανού τα βήματα βαδίζουμε, με τι εξοπλισμό σκαρφάλωναν, ποιος είναι ο Σάκης Σπανούδης, ο Νίκος Μπρόκος, ο Δημήτρης Μπουντόλας, ο Γιάννης Τορέλης κ.α. Ένα μικρό ποσοστό των εκπαιδευτών-οδηγών γνωρίζει καλά την ιστορία της ελληνικής αναρρίχησης. Δεν αρκεί μια απλή εισήγηση αλλά ένας κύκλος μαθημάτων και παρουσιάσεων.
- Στα πλαίσια μιας εκπαίδευσης, εκτός της εκμάθησης των τεχνικών και των δεξιοτήτων πρέπει να διαμορφώνονται και οι ηθικές αξίες. Εκπαίδευση σημαίνει ανατροφή, μόρφωση, μετάδοση της κουλτούρας και της γνώσης. Τα παραπάνω είναι ο στόχος σας, ο σκοπός σας είναι να δείτε τον εκπαιδευόμενο να ξεπερνά τον εκπαιδευτή. Όταν οι περισσότεροι εκπαιδευτές αποσύρονται από την ενεργό δράση πριν καλά καλά κερδίσουν αυτό τον τίτλο με τις δράσεις και τα επιτεύγματα τους, τότε τίποτε από αυτά δε θα συμβεί. Τον τίτλο του εκπαιδευτή λοιπόν πρώτα τον κερδίζετε με την αξία σας και ύστερα κορνιζάρετε το κάδρο του διπλώματος στον τοίχο. Αν ήμουν εκπαιδευτής, πρώτα θα έλεγα το πόσο όμορφα ένιωσα όταν πρωτοσκαρφάλωσα την πλάκα της Συκιάς, κι ύστερα θα τους έδειχνα πως χρησιμοποιούν το κουβαδάκι. Αν ήμουν μαθητής σε μια σχολή και θαύμαζα τον εκπαιδευτή μου θα του έδινα και περισσότερη σημασία και σεβασμό. Δε θα έπραττα σύμφωνα με τα δικά μου πιστεύω, δε θα γινόμουν ο "κόλασης του Φιλοπάππου" ή ο "Ράμπο της Σπηλιάς Νταβέλη". Εγώ δεν πήγα ποτέ μου σε καμία σχολή και δε έδωσα ποτέ σημασία σε κανένα εκπαιδευτή, ίσως για αυτό ακριβώς το λόγο όταν άνοιξα μια διαδρομή σε ένα αγαπημένο βουνό κουβάλησα για πρώτη φορά εκεί πάνω τρυπάνι και πατούσα το κουμπάκι λες και είναι τηλεκοντρόλ. Δεν ήξερα, έμαθα όμως κι έκτοτε προσέχω τα βήματα μου..
Φιλικά
Χρήστος Τσούτσιας
* Σας πληροφορώ πως οι διαδρομές του Ρούσσου αν και αραιοσφαλισμένες, ήταν είναι και θα είναι μεγάλο σχολείο για όλους εμάς τους Αθηναίους. Παρόλα αυτά η γκρίνια και τα παράπονα πολλών έκαναν ακόμη και τον ίδιο να φέρει τις διαδρομές του στα μέτρα και τις προτιμήσεις των περισσότερων αλλάζοντας ασφάλιση σε αρκετές από αυτές.
** Μια από τις πιο έντονες εμπειρίες μου στη σπορ αναρρίχηση ήταν σε διαδρομή στην Κάλυμνο που ο οδηγός έλεγε χαρακτηριστικά “δε συνιστάται, επικίνδυνη διαδρομή”. Οι μακρινές και προβληματικές ασφάλειες μου χάρισαν μια αξέχαστη εμπειρία δίχως να αισθανθώ ότι κινδυνεύω. Ναι θα μπορούσα να κινδυνέψω αν δεν ήξερα να πέφτω και αν ο ασφαλιστής μου δε γνώριζε να ασφαλίζει σωστά. Όλα τριγύρω, μου φαινόντουσαν λάθος και νόμιζα πως ήμουν εκεί ακριβώς που έπρεπε να είμαι. Το σχόλιο στον οδηγό προφανώς και το είχε γράψει οδηγός βουνού και ένας εκ των εισηγητών του προτύπου. Αυτός που τελικά εκμηδένισε την εμπειρία μου ξηλώνοντας τα βύσματα από τη διαδρομή, δημιουργώντας 3 νέες στα πρότυπα της νέας εποχής και στο χαρακτήρα του πεδίου.