“ἐπάμεροι: τί δέ τις; τί δ' οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος."
Είπαμε να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας σε κάτι μεγάλο, απαιτητικό και όχι απαραίτητα πολύ δύσκολο. Η παραπάνω διαδρομή ήταν ο τέλειος στόχος, η περίοδος ιδανική με τη μέρα να έχει μεγαλώσει και τις θερμοκρασίες να κρατιούνται σε λογικά επίπεδα. Ξέραμε ότι θα έπρεπε να κινηθούμε γρήγορα για να προλάβουμε σε μία μέρα να σκαρφαλώσουμε και να επιστρέψουμε πίσω οπότε η τακτική light is right κρίθηκε αναγκαία. Ο εξοπλισμός που πήραμε ήταν ένα μονό σχοινί, μία πλήρης σειρά καρύδια και φρεντς (μέχρι το camalot 3), 10 σετάκια, 10 ιμάντες, 2 tibloc για τα παράλληλα, τα προσωπικά υλικά, 2 αδιάβροχα, 3 λίτρα νερό (δε θα λέγαμε όχι για λίγο παραπάνω), μερικές σοκολάτες και 6 power bar. Το σκαρφάλωμα ήταν υπέροχο και απροβλημάτιστο, τα ρελέ σε πολύ εμφανή και βολικά σημεία και η εύρεση του σωστού δρομολογίου ήταν εύκολη υπόθεση, να ναι καλά ο Πάνος και το κατατοπιστικότατο σκίτσο. Σκαρφαλώναμε κυρίως εναλλάξ και παράλληλα στα κομμάτια από V+ και κάτω. Βρήκαμε πολύ ιδιαίτερες σχοινιές αυτές τις "παραλλαγής Τσουπρά", σκαρφαλώνοντάς τες γνωρίζεις τη φιλοσοφία και τρόπο σκέψης του αδικοχαμένου Μπάμπη Τσουπρά όπως και την 11η σχοινιά της "σκιάς όναρ" όπου όλοι όσοι την έχουν σκαρφαλώσει έχουν συμφωνήσει πως είναι μια απ' τις ομορφότερες σχοινιές που έχουμε στην Ελλάδα.
Χρειαστήκαμε 15.5 ώρες car to car δίχως όμως να ολοκληρώσουμε όλη τη διαδρομή μιας και υπάρχει στην 23η σχοινιά διαφυγή προς τα αριστερά για αυτούς που τα βρίσκουν σκούρα. Όσοι λοιπόν θέλετε να δοκιμάσετε τις δυνάμεις σας στη μεγαλύτερη αλπική ελληνική διαδρομή δεν έχετε παρά να πάτε στη "σκιάς όναρ" στη Γκιώνα και θα ανταμειφθείτε.