Αφού πέρασε ένα μισάωρο με εμένα να λιγουρεύομαι την ορθοπλαγιά και τους συμμαθητές μου να με κοροϊδεύουν λέγοντας μου "Χρήστο κοίτα κοίτα βράχια, άντε σκαρφάλωσε τα..", ήρθε η ώρα να φύγουμε. "Να φύγουμε, που να πάμε, το φαράγγι δε θα το περάσουμε?" ρώτησα "όχι ρε, να το δούμε ήρθαμε και να φύγουμε"! Φιάσκο σκέφτηκα, ήρθαμε απ' το Ρέθυμνο μέχρι εδώ μόνο και μόνο για να δούμε την είσοδο του εθνικού δρυμού! Τουλάχιστον εγώ είχα ανακαλύψει τη χαμένη Ατλαντίδα μου, μόνο που δεν ήξερα ούτε πως λέγεται αυτή η κορφή, ούτε καν σε πιο νομό της Κρήτης ήμασταν..


Αυτό ήταν, είχα ερωτευτεί.. ένας έρωτας που βαστάει καλά μέχρι σήμερα και συνεχίζει να εξελίσσεται, ακόμη προσπαθώ να μάθω καλά αυτό το βουνό και τα μυστικά του. Κόψεις που δεν έχω ξαναδεί σε ελληνικά βουνά, σπιρούνια, σπηλαιοβάραθρα 400+ μέτρων στη μέση του πουθενά, σχισμές που αναβλύζουν παγωμένα αέρα, στέκια γυπαετών και αγριμιών... στο βορρά το Κρητικό πέλαγος και στο νότο το Λιβυκό, σκέτη μαγεία.

Δεν είναι τυχαίο που όταν έσκασε μύτη η συμμορία των Κρητικών είχε κάνει αρκετά μεγάλη εντύπωση, άμα έχεις ένα τέτοιο πεδίο μία ώρα απ' την πόρτα του σπιτιού σου όλα τα υπόλοιπα φαίνονται παιχνιδάκι. Αποκτάς άνεση στην παράλληλη κίνηση (αρκετά κομμάτια είναι έυκολο σκαρφάλωμα), μαθαίνεις να σκαρφαλώνεις γρήγορα (μιας και τα αναπτύγματα είναι μεγάλα και δε θες να κάνεις μπιβουάκ), εξοικειώνεσαι με τα σαθρά, μαθαίνεις να βάζεις φυσικές ασφάλειες, να κάνεις ρελέ, να βρίσκεις το σωστό δρομολόγιο.. Οι περισσότερες διαδρομές έχουν ανοιχτεί δίχως καν τη χρήση σφυριού, δεν υπάρχουν πουθενά μόνιμα ρελέ, ενδιάμεσες ασφάλειες βρίσκεις σε ελάχιστα περάσματα, εκεί που πραγματικά είναι απαραίτητες. Οι περισσότερες από δαύτες είναι καρπός του Σήφη Πενταράκη ο οποίος εδώ και 20 χρόνια σκαρφαλώνει ασταμάτητα στο Γκίγκιλο άλλοτε με σχοινοσύντροφο κι άλλοτε χωρίς. Το 2010 είχαμε ανοιξει με το φίλο Νίκο Καλατζάκη μία διαδρομή στα πιο κάθετα και δύσκολα κομμάτια της ορθοπλαγιάς (περισσότερες πληροφορίες εδώ). Στο τέλος της περιπέτειας μας πήγαμε στη Σούγια να βρούμε το Σήφη και να του πούμε για τη νέα μας διαδρομή. Όταν του είπαμε πως είχαμε πάρει τρυπάνι για το άνοιγμα, μας είπε δυσαρεστημένος πως είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο. Είχε δίκιο, δίχως αυτό θα βάζαμε σίγουρα λιγότερες ασφάλειες μιας και δε θα είχαμε αυτή την ευκολία.. τι σου κάνει η τεχνολογία.