Στην επιστροφή από μια ορειβατική αποστολή στα Ιμαλάια έκανα μια στάση στο Σουλτανάτο του Ομάν όπου ο πολύ καλός φίλος Δανιήλ Μωραΐτης άφησε τη μεγαλόνησο και κατοικοεδρεύει εκεί, διδάσκοντας γεωλογία στο πανεπιστήμιο και συνεχίζοντας τις πολύ αξιόλογες γεωλογικές έρευνες. Η φήμη πως εκεί υπάρχουν πολλά παρθένα και αξιόλογα βράχια για σκαρφάλωμα ήταν κάτι παραπάνω από πραγματικότητα. Απόκρημνα φαράγγια, βράχια σαθρά, βράχια γερά, βράχια παντού! Με την ψηλότερη κορυφή να αγγίζει τα 3.000 μέτρα και έναν ορεινό όγκο που καλύπτει πάνω από 10 τετραγωνικά χιλιόμετρα καταλαβαίνετε πως οι δυνατότητες για σκαρφάλωμα είναι ατελείωτες. Το παράλογο είναι πως μέχρι στιγμής ότι πληροφορία υπάρχει διαθέσιμη στο διαδίκτυο δεν αντικατοπτρίζει τα παραπάνω αλλά σου δίνει την εντύπωση πως βράχια υπάρχουν πολλά αλλά δεν είναι εξαιρετικής ποιότητας. Δυστυχώς υλικά δε κρατούσε κανένας μας, τότε ήταν που έδωσα υπόσχεση στον εαυτό μου και στο φίλο Δανιήλ πως το χειμώνα θα ξαναεπιστρέψω με υλικά και μπόλικη όρεξη για δράση στα βουνά!
Έτσι κι έγινε λοιπόν, η παρέα μας μεγάλωσε και πήγαμε στο Ομάν για νέες περιπέτειες, εξοπλισμένοι με όλα τα απαραίτητα σιδερικά. Τις μέρες που πήγαμε στα βουνά ανοίξαμε 4 νέες διαδρομές, εξερευνήσαμε παρθένες περιοχές για το μέλλον, και σκαρφαλώσαμε μερικά υπέροχα μπούλντερ σε ένα φαράγγι που δε μας έδωσε τη δυνατότητα για άνοιγμα νέων διαδρομών.. Όταν το μικρότερο φρεντ που χρειάζεται για να ασφαλιστεί μια σχισμή είναι το μεγαλύτερο που έχεις τότε καλιά να πας για μπούλντερ!
Η περιοχή που δώσαμε μεγαλύτερο βάρος είναι τριγύρω του χωριού Wajma (1.100 μέτρα υψόμετρο) και συγκεκριμένα στους πύργους που βρίσκονται 45' περπάτημα μακριά του. 4 πύργοι μας έδωσαν αρκετές επιλογές με καθαρές γραμμές-σχισμές από 100 μέτρα και πάνω. Το σκαρφάλωμα θύμιζε σε σημεία τα καλά γκρι κομμάτια της Βαράσοβας με γεωμετρικές καθαρές σχισμές, νεροσυρμές και πολύ όμορφες δίεδρο-σεμινέ. Η ασφάλιση δεν ήταν ιδιαίτερα προβληματική και τα σαθρά όπως πάντα υπήρχαν, δίχως όμως να κάνουν τη ζωή μας δύσκολη. Η δυσκολίες των διαδρομών που ανοίχτηκαν ήταν μέχρι VI (βουνίσιο..) και ήταν ίσως οι ευκολότερες γραμμές που θα μπορούσε κάποιος να ακολουθήσει. Το σίγουρο είναι πως του χρόνου το χειμώνα θα βρεθούμε ξανά εκεί, οπότε όσοι πιστοί προσέλθετε!
Παρακάτω μερικές φωτογραφίες και ένα βίντεο από τις αναρριχητικές μας περιπέτειες στο Ομάν. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Δανιήλ Μωραΐτη που μας φιλοξένησε και μας παρότρυνε να μπούμε στον κόπο να τον επισκεφτούμε! Μας άνοιξες τα μάτια Ντάνιελ χαρίζοντας μας υπέροχες στιγμές που δύσκολα ζούμε σε ελληνικά βουνά!
Επίσης ευχαριστούμε θερμά την εταιρία POLO για την υποστήριξη και παροχή υλικών.
Την ομάδα αποτελούσαν οι Δανιήλ Μωραΐτης, Μανώλης Μεσαρχάκης, Χρήστος Τσούτσιας, Βούλα Μαραγκάκη και ο Χρήστος Δελής, με τον τελευταίο στην πρώτη του αναρριχητική επαφή με βράχια άνοιξε νέα διαδρομή στο Ομάν!
Χρήστος Τσούτσιας
Έτσι κι έγινε λοιπόν, η παρέα μας μεγάλωσε και πήγαμε στο Ομάν για νέες περιπέτειες, εξοπλισμένοι με όλα τα απαραίτητα σιδερικά. Τις μέρες που πήγαμε στα βουνά ανοίξαμε 4 νέες διαδρομές, εξερευνήσαμε παρθένες περιοχές για το μέλλον, και σκαρφαλώσαμε μερικά υπέροχα μπούλντερ σε ένα φαράγγι που δε μας έδωσε τη δυνατότητα για άνοιγμα νέων διαδρομών.. Όταν το μικρότερο φρεντ που χρειάζεται για να ασφαλιστεί μια σχισμή είναι το μεγαλύτερο που έχεις τότε καλιά να πας για μπούλντερ!
Η περιοχή που δώσαμε μεγαλύτερο βάρος είναι τριγύρω του χωριού Wajma (1.100 μέτρα υψόμετρο) και συγκεκριμένα στους πύργους που βρίσκονται 45' περπάτημα μακριά του. 4 πύργοι μας έδωσαν αρκετές επιλογές με καθαρές γραμμές-σχισμές από 100 μέτρα και πάνω. Το σκαρφάλωμα θύμιζε σε σημεία τα καλά γκρι κομμάτια της Βαράσοβας με γεωμετρικές καθαρές σχισμές, νεροσυρμές και πολύ όμορφες δίεδρο-σεμινέ. Η ασφάλιση δεν ήταν ιδιαίτερα προβληματική και τα σαθρά όπως πάντα υπήρχαν, δίχως όμως να κάνουν τη ζωή μας δύσκολη. Η δυσκολίες των διαδρομών που ανοίχτηκαν ήταν μέχρι VI (βουνίσιο..) και ήταν ίσως οι ευκολότερες γραμμές που θα μπορούσε κάποιος να ακολουθήσει. Το σίγουρο είναι πως του χρόνου το χειμώνα θα βρεθούμε ξανά εκεί, οπότε όσοι πιστοί προσέλθετε!
Παρακάτω μερικές φωτογραφίες και ένα βίντεο από τις αναρριχητικές μας περιπέτειες στο Ομάν. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Δανιήλ Μωραΐτη που μας φιλοξένησε και μας παρότρυνε να μπούμε στον κόπο να τον επισκεφτούμε! Μας άνοιξες τα μάτια Ντάνιελ χαρίζοντας μας υπέροχες στιγμές που δύσκολα ζούμε σε ελληνικά βουνά!
Επίσης ευχαριστούμε θερμά την εταιρία POLO για την υποστήριξη και παροχή υλικών.
Την ομάδα αποτελούσαν οι Δανιήλ Μωραΐτης, Μανώλης Μεσαρχάκης, Χρήστος Τσούτσιας, Βούλα Μαραγκάκη και ο Χρήστος Δελής, με τον τελευταίο στην πρώτη του αναρριχητική επαφή με βράχια άνοιξε νέα διαδρομή στο Ομάν!
Χρήστος Τσούτσιας
Οι νέοι δρόμοι βοήθησαν αρκετά στην αναζήτηση κι εξερεύνηση νέων πεδίων
Βράχια ασκαρφάλωτα παντού..
Το χωριό Wajma με τους πύργους όπου και σκαρφαλώσαμε.
Ο Δανηΐλ έτοιμος να ανοίξει την πρώτη του σχοινιά στο Ομάν ύστερα από μήνες αποχής απ' την αναρρίχηση.
Χαζεύοντας μελλοντικά πρότζεκτ
Η Βούλα στο crux της πρώτης σχοινιάς της διαδρομής "Dani boy" VI.
Η πρώτες νέες διαδρομές στον πρώτο πύργο. Δεξιά η "First touch" V+ και αριστερά ή "Dani boy" VI, 100m
Tην πρώτη μέρα ανοίξαμε δύο εύκολες και πολύ όμορφες διαδρομές. Εδώ όλη η ομάδα στην κορυφή του πύργου
Μπούλντερ στα πολύ όμορφα και γλυμμένα ποταμίσια βράχια
Στο δεύτερο πύργο σκαρφαλώσαμε μια φανταστική διεδροσεμινέ. Η "lonely rider" VI, 130m
Μέσα στην υπέροχη σεμινέ της "Lonely rider"
Σίγουρα ένα απ' τα ομορφότερα ανοίγματα διαδρομής που έχω κάνει ποτέ
.Στον τρίτο πύργο η νέα διαδρομή "Life Rise" VI, 150m
Στην τελευταία σχοινιά της "Life Rise" ο Μανώλης και ο Δανηΐλ
Χαρούμενοι πάνω στην κορφή ύστερα από αλλη μια υπέροχη αναρρίχηση
RSS Feed
