«Δε θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας..», έτσι δε λέει το τραγούδι; Τέτοιους όμως είχαμε πολλούς στην αναρριχητική συνάντηση στα Μετέωρα. Νααα κάτι μουτράκλες. Ο λόγος… βαρύς και σοβαρός, δε σήκωνε αστεία. Το κράτος, οι μπάτσοι, η ομοσπονδία. Οι τρεις (!) όψεις του ίδιου νομίσματος. Φυσικά παρά τις όποιες προσδοκίες στο τέλος δεν έγινε απολύτως τίποτα. Γράψε λάθος. Έγιναν! Αν μη τι άλλο ένα σωρό καλές επαναλήψεις στα βράχια. Αλλά και μερικές κακές κάτω από αυτά.
Τα πανό και οι κραυγές. Από πότε άρχισαν αυτά να μας εκφράζουν; Αυτά το μόνο που εκφράζουν είναι τη λαϊκούρα, αυτή τη λαικούρα που μας ταλαιπωρεί καθημερινά, σε κάθε έκφανση κοινωνικής ζωής. Τη λαϊκούρα δε τη χτυπάς με τα όπλα της. Πως τόση οργή σ’ αυτό τον τόπο έγινε κομφορμισμός; Την πολιτική, δεν τη καταλαβαίνουμε έτσι. Καλύτερα. Είμαστε αναρριχητές. Δηλαδή από επιλογή εκλεκτικιστές.
Τραγίλα… Νομίζετε ότι την έχετε μυρίσει ε; Όμως σκεφτείτε… Τι θα ήταν τα Μετέωρα χωρίς τα Μοναστήρια. Οι άνθρωποι που τα ‘φτιαξαν δε διαφέρουν πολύ από μας. Ήθελαν να ανέβουν και αυτοί ψηλά, να νοιώσουν το θείο, να αντικρίσουν τον κόσμο από μια άλλη οπτική, διαφορετική, αλλά και αυτή αληθινή και ας μη τη καταλαβαίνουν οι περισσότεροι από εμάς. Αδέλφια μας ήταν και ας μη το νοιώθουμε. Αυτό που πιθανόν να μπορούμε όμως να νοιώσουμε, είναι ότι αν δεν υπήρχαν Αυτοί, τα Μετέωρα θα ήταν διαφορετικά. Τόσο, που μπορεί και να μη μας άρεσαν καθόλου.
Business and politics έγραψε… και ομολογώ ότι δεν μπόρεσα να καταλάβω τι εννοούσε στο πρώτο συστατικό ο Guida. Το δεύτερο πάντως το κατάλαβα αμέσως. Παλιέ μου φίλε Χατζή… Ναι, μας έφαγαν τα politics! Όχι βέβαια εσένα. Εσύ μια χαρά την έβγαλες με τον Τορέλι το φιλαράκι σου. Δεν αφήσατε βράχο, αλωνίσατε! 40ρηδες με καρδιά εφήβου. Πόσο ζήλεψα χαζεύοντας σας, από τον Σιαφάκα, στην «Ατελείωτη Ιστορία». Ρε… για κάτι τέτοια είναι οι αναρριχητές. Και καμιά κα Έφορος -δε τη ξέρω την μαντάμ, αλλά ξέρω τι πρέπει να κάνεις για να γίνεις έφορος σε αυτό το τόπο- …καμία από αυτές δε πρόκειται να μας τα στερήσει. Ας ξυπνήσουμε! Την πραγματική ελευθερία είναι να την έχεις μέσα σου. Αν είναι να περιμένεις από τον Υπουργό… ΓΑΜΑΤΑ!
Μίλησα με τον Πρόεδρο σήμερα. Ξέρετε ποιον. Εμείς ευτυχώς ή δυστυχώς μόνο Έναν έχουμε. Σε λίγο που θα τα τινάξει (μη βιαζόμαστε βέβαια, ακόμη τα πάει …τρέλα), θα τον βαλσαμώσουμε και θα τον βάλουμε στη γυάλα να συνεχίσει να προεδρεύει. Λοιπόν, τον πήρανε από το υπουργείο και καλά γιατί δε σεβάστηκε την υπουργική απόφαση. Δεν του το ‘χετε βέβαια, αλλά αυτός στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων: «ξέρετε που τις γράφουμε τέτοιες αποφάσεις… πότε θα σοβαρευτείτε εκεί». Καλό;
Σημειώστε 1ο : Κρίμα σε αυτούς που προπαγάνδιζαν στην ΠΑΣ κατά του φεστιβάλ της Petzl. Ευτυχώς οι τύποι του Rocktrip και ήρθαν και το φχαριστήθηκαν. Οι αναφορές τους για τα Μετέωρα είναι διθυραμβικές και μόνο καλό κάνουν. Αντίθετα από αυτές πολλών δικών μας για την ΠΑΣ. Τιμή και στους 20-30 Έλληνες αναρριχητές που επέλεξαν να μείνουν στο φεστιβάλ. …Έμειναν για να σκαρφαλώσουν ρε!
Σημειώστε 2ο : η Αργυρώ σαν σκεπτόμενη οικοδέσποινα έφερε τις μούρες του RockTrip στην Αθήνα που; Μα στου Φιλοπάππου βέβαια, όχι τίποτε Μαυροσουβάλες και τα ρέστα. Και σωστά, γιατί τέτοια πεδία έχουν δει τα μάτια τους πολλά. Λοιπόν να ξέρετε, όλοι τους ξετρελάθηκαν ίσως με το πιο υποτιμημένο μας πεδίο. Σκαρφάλωναν σαν τρελοί πάνω κάτω κάνα τρίωρο. Τέτοιο πράμα δεν υπάρχει σε κανένα downtown. Γιατί θα πρέπει να μας το υπενθυμίζουν οι ξένοι και αυτό;
Σημειώστε 3ο : Τάδε έφη ο πολύς Arnaud Petit: «δεν υπάρχει κακός βράχος, μόνο κακοί αναρριχητές». Κάτι ανάλογο μόνο από τον Γιωργάκη Αλιφέρη έχω ακούσει εδώ, όταν επανέλαβε τη χειρότερη ίσως διαδρομή της Βαράσοβας «γιατί… αναρρίχηση δεν είναι κι αυτή;» Ν’ αφήσουμε τη μιζέρια; Η αναρρίχηση είναι γιορτή!
Σημειώστε και ένα 4ο : ποιος θα πει επιτέλους σε αυτόν τον ανεκδιήγητο ότι το Petzl Rocktrip πέρασε από τα Μετέωρα και δεν ακυρώθηκε;